Ας περάσουμε όμως να δούμε μερικές ενδεικτικές ιστορίες όπως μου τις διηγήθηκαν αλλά και όπως τις βίωσα εγώ ο ίδιος σε σχετική έρευνα.
Πριν από περισσότερα από 50 χρόνια δύο αδερφές σηκώθηκαν νωρίς το πρωί για να πάνε στη Λειτουργία των Χριστουγέννων. Η περιοχή τότε ήταν πολύ διαφορετική και υπήρχαν ελάχιστες αγροικίες, ενώ οι κάτοικοι γνωρίζονταν καλά μεταξύ τους, ξέροντας τα πάντα ο ένας για τον άλλο.
Λίγα μέτρα πριν φτάσουν στην εκκλησία, είδαν έναν τράγο να πηδάει πάνω στη μάντρα και να ξεφυσάει δυνατά κοιτάζοντάς τες.
Ήξεραν καλά πως οι ιδιοκτήτες του σπιτιού που βρισκόταν πίσω από τη μάντρα δεν διέθεταν τέτοια ζώα, όμως ο τράγος τις έβγαλε γρήγορα από την απορία του τι συμβαίνει, καθώς ξαφνικά χάθηκε από τα μάτια τους το ίδιο απότομα όσο είχε εμφανιστεί.
Τι μπορεί να ήταν αυτό που είδαν εκείνο το κρύο πρωινό του Δεκέμβρη;
Απέναντι από το ναό έχουν κατά καιρούς αναφερθεί φασματικές παρουσίες και περίεργοι ήχοι.
Τα φαινόμενα αυτά αναφέρονται εδώ και περισσότερα από 50 χρόνια και στις παλιότερες εποχές συνέβαιναν όχι μόνο τις νύχτες, όπως και είναι πιο συνηθισμένο.
Στη σύγχρονη εποχή έχω κι εγώ παραστεί μάρτυρας του ήχου μου αφήνει μια αλυσίδα επάνω στην άσφαλτο του δρόμου. Αρχικά κανείς νομίζει ότι πρόκειται για κάποιο ζώο, ίσως σκυλί που έχει λυθεί, όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Δεν ήταν λίγα τα βράδια που ο ήχος αυτός, συνοδευόμενος από βήματα που έμοιαζαν με οπλές αλόγου ή κατσίκας έγινε το επίκεντρο της προσοχής των κατοίκων, κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και μάλιστα μετά τον Ιούλιο. Η αίσθηση που άφηνε, παρόλα αυτά, δεν ήταν φόβου αλλά θλίψης.
Οι παλαιότεροι κάτοικοι μου διηγήθηκαν πως το φαινόμενο αυτό είχε σημειωθεί από πριν το 1900, τότε που ακόμη δεν υπήρχε άσφαλτος. Να ήταν άραγε κάποια ψυχή που δεν έβρισκε ανάπαυση; Ποιός ξέρει.
Οι κάτοικοι εντούτοις απευθύνθηκαν στην Εκκλησία και τέλεσαν ένα μικρό τρισάγιο προς ανάπαυσιν του άγνωστου πνεύματος και η αλήθεια είναι πως εδώ και μερικά χρόνια ο ήχος αυτός δεν έχει ακουστεί ξανά, εκτός και πρόκειται για περιοδικό φαινόμενο ή αν είναι άλλη η
Αρκετοί κάτοικοι έχουν αναφέρει την ύπαρξη περίεργων θορύβων κατά τις νυχτερινές ώρες. Οι θόρυβοι αυτοί περιγράφονται σαν μεγάλες “σβούρες” που ακούγονται για μερικά δευτερόλεπτα ιδιαίτερα έντονα.
Επίσης έχει αναφερθεί θόρυβος σαν “οχλαγωγία”, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι ακούν ήχους κανονικών βημάτων στις ταράτσες των σπιτιών τους τις νυχτερινές ώρες, χωρίς φυσικά να μπορούν να εξηγηθούν με κάποιον άλλο λογικότερο τρόπο.
Στον ίδιο δρόμο, σε μια απόσταση περίπου 100 μέτρων από το ναό, έχουν διαπιστωθεί και φασματικές παρουσίες να προέρχονται από την περιοχή του ναού και να χάνονται στο δεύτερο σταυροδρόμι.
Περίπου στην ίδια απόσταση αναφέρονται και τα ακουστικά φαινόμενα, τα οποία είναι πολύ γνωστά σε Μοναχούς και Μοναχές
Σύμφωνα με τα όσα μου διηγήθηκαν, στο νότιο τμήμα της πόλης, στην περιοχή Ξυρόβρυση, στο δρόμο που οδηγεί στο Δήμο Λέρνας, κατά τη διάρκεια του πολέμου είχαν σκοτωθεί πολλοί Ιταλοί από τους Γερμανούς και είχαν ριχτεί σε έναν ομαδικό τάφο, σε μια περιοχή που υπήρχαν χωμάτινοι λόφοι και σκουπίδια.
Από την περιοχή εκείνη κάθε απόγευμα περνούσαν οι εργάτες στα χωράφια που βρίσκονταν λίγο πιο κάτω. Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχαν παρατηρήσει φασματικές φιγούρες να κάνουν βόλτες με τις στρατιωτικές μηχανές τους εκεί στους αμμόλοφους και μάλιστα ακουγόταν καθαρά ο ήχος από τις μηχανές τόσο που οι χωρικοί συνήθως απέφευγαν να περνούν από το σημείο εκείνο μετά τη δύση του Ηλίου.
Η αλήθεια είναι πως ο τόπος εκείνος έχει μια παράξενη ενέργεια, όχι απαραίτητα αρνητική αλλά σίγουρα σου προκαλεί μια δυσθυμία, παρά τις δεκαετίες που έχουν περάσει.
Δεν ξέρω αν έχει κάποια σχέση, πάντως ο τόπος εκείνος βρίσκεται στην ίδια ευθεία με τον προαναφερόμενο ναό, περίπου 1,5 χιλιόμετρα νοτιότερά του.
πηγή:hellasforever.net
Πριν από περισσότερα από 50 χρόνια δύο αδερφές σηκώθηκαν νωρίς το πρωί για να πάνε στη Λειτουργία των Χριστουγέννων. Η περιοχή τότε ήταν πολύ διαφορετική και υπήρχαν ελάχιστες αγροικίες, ενώ οι κάτοικοι γνωρίζονταν καλά μεταξύ τους, ξέροντας τα πάντα ο ένας για τον άλλο.
Λίγα μέτρα πριν φτάσουν στην εκκλησία, είδαν έναν τράγο να πηδάει πάνω στη μάντρα και να ξεφυσάει δυνατά κοιτάζοντάς τες.
Ήξεραν καλά πως οι ιδιοκτήτες του σπιτιού που βρισκόταν πίσω από τη μάντρα δεν διέθεταν τέτοια ζώα, όμως ο τράγος τις έβγαλε γρήγορα από την απορία του τι συμβαίνει, καθώς ξαφνικά χάθηκε από τα μάτια τους το ίδιο απότομα όσο είχε εμφανιστεί.
Απέναντι από το ναό έχουν κατά καιρούς αναφερθεί φασματικές παρουσίες και περίεργοι ήχοι.
Τα φαινόμενα αυτά αναφέρονται εδώ και περισσότερα από 50 χρόνια και στις παλιότερες εποχές συνέβαιναν όχι μόνο τις νύχτες, όπως και είναι πιο συνηθισμένο.
Στη σύγχρονη εποχή έχω κι εγώ παραστεί μάρτυρας του ήχου μου αφήνει μια αλυσίδα επάνω στην άσφαλτο του δρόμου. Αρχικά κανείς νομίζει ότι πρόκειται για κάποιο ζώο, ίσως σκυλί που έχει λυθεί, όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Δεν ήταν λίγα τα βράδια που ο ήχος αυτός, συνοδευόμενος από βήματα που έμοιαζαν με οπλές αλόγου ή κατσίκας έγινε το επίκεντρο της προσοχής των κατοίκων, κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και μάλιστα μετά τον Ιούλιο. Η αίσθηση που άφηνε, παρόλα αυτά, δεν ήταν φόβου αλλά θλίψης.
Οι παλαιότεροι κάτοικοι μου διηγήθηκαν πως το φαινόμενο αυτό είχε σημειωθεί από πριν το 1900, τότε που ακόμη δεν υπήρχε άσφαλτος. Να ήταν άραγε κάποια ψυχή που δεν έβρισκε ανάπαυση; Ποιός ξέρει.
Οι κάτοικοι εντούτοις απευθύνθηκαν στην Εκκλησία και τέλεσαν ένα μικρό τρισάγιο προς ανάπαυσιν του άγνωστου πνεύματος και η αλήθεια είναι πως εδώ και μερικά χρόνια ο ήχος αυτός δεν έχει ακουστεί ξανά, εκτός και πρόκειται για περιοδικό φαινόμενο ή αν είναι άλλη η
Αρκετοί κάτοικοι έχουν αναφέρει την ύπαρξη περίεργων θορύβων κατά τις νυχτερινές ώρες. Οι θόρυβοι αυτοί περιγράφονται σαν μεγάλες “σβούρες” που ακούγονται για μερικά δευτερόλεπτα ιδιαίτερα έντονα.
Επίσης έχει αναφερθεί θόρυβος σαν “οχλαγωγία”, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι ακούν ήχους κανονικών βημάτων στις ταράτσες των σπιτιών τους τις νυχτερινές ώρες, χωρίς φυσικά να μπορούν να εξηγηθούν με κάποιον άλλο λογικότερο τρόπο.
Στον ίδιο δρόμο, σε μια απόσταση περίπου 100 μέτρων από το ναό, έχουν διαπιστωθεί και φασματικές παρουσίες να προέρχονται από την περιοχή του ναού και να χάνονται στο δεύτερο σταυροδρόμι.
Περίπου στην ίδια απόσταση αναφέρονται και τα ακουστικά φαινόμενα, τα οποία είναι πολύ γνωστά σε Μοναχούς και Μοναχές
Σύμφωνα με τα όσα μου διηγήθηκαν, στο νότιο τμήμα της πόλης, στην περιοχή Ξυρόβρυση, στο δρόμο που οδηγεί στο Δήμο Λέρνας, κατά τη διάρκεια του πολέμου είχαν σκοτωθεί πολλοί Ιταλοί από τους Γερμανούς και είχαν ριχτεί σε έναν ομαδικό τάφο, σε μια περιοχή που υπήρχαν χωμάτινοι λόφοι και σκουπίδια.
Από την περιοχή εκείνη κάθε απόγευμα περνούσαν οι εργάτες στα χωράφια που βρίσκονταν λίγο πιο κάτω. Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχαν παρατηρήσει φασματικές φιγούρες να κάνουν βόλτες με τις στρατιωτικές μηχανές τους εκεί στους αμμόλοφους και μάλιστα ακουγόταν καθαρά ο ήχος από τις μηχανές τόσο που οι χωρικοί συνήθως απέφευγαν να περνούν από το σημείο εκείνο μετά τη δύση του Ηλίου.
Η αλήθεια είναι πως ο τόπος εκείνος έχει μια παράξενη ενέργεια, όχι απαραίτητα αρνητική αλλά σίγουρα σου προκαλεί μια δυσθυμία, παρά τις δεκαετίες που έχουν περάσει.
Δεν ξέρω αν έχει κάποια σχέση, πάντως ο τόπος εκείνος βρίσκεται στην ίδια ευθεία με τον προαναφερόμενο ναό, περίπου 1,5 χιλιόμετρα νοτιότερά του.
πηγή:hellasforever.net